Κριτική:Νεκτάριος Σάκκας
Ο Mike Enslin (John Cusack) είναι συγγραφέας τρόμου, που παρά τον υποβλητικό τρόπο γραφής του προσπαθεί στα έργα του να ανατρέπει τα περί μεταφυσικών φαινομένων σε 'στοιχειωμένα' μέρη. Ετοιμάζοντας τώρα το νέο του βιβλίο, 'Δέκα Νύχτες Σε Στοιχειωμένα Δωμάτια Ξενοδοχείων', θέλει να κλείσει μία διανυκτέρευση στην περίφημη σουίτα 1408 του Dolphin Hotel. Ο διευθυντής του ξενοδοχείου (Samuel L. Jackson) μάταια επιχειρεί να μεταπείσει τον Enslin να μη μείνει στη σουίτα προειδοποιώντας τον για τις θανάσιμες συνέπειες. Το τι θα επακολουθήσει είναι μία μάχη ανάμεσα στη λογική και την παραίσθηση, τη ζωή και το θάνατο.
Από το ταξιδιάρικο σε κόσμους ανατριχιαστικούς μυαλό του Stephen King προέκυψε το '1408', το οποίο ακολούθησε - όπως και τόσα άλλα 'αδερφάκια' του - το γνώριμο δρόμο προς το πανί της σκοτεινής αίθουσας. Πρόκειται για μία ψυχολογική ιστορία κλειστοφοβικού τρόμου χαρακτηριστική του εμπνευστή της, με τη σκηνοθετική υπογραφή του Σουηδού Mikael Hafstrom («Derailed») και τον John Cusack σ' ένα one-man-show - ο ρόλος του Jackson είναι τόσο περιορισμένος που δε δικαιολογεί τον τίτλο του συμπρωταγωνιστή. Μάλιστα η παρουσία του τελευταίου θυμίζει διαφήμιση ουίσκι, τέτοια άλλωστε είναι σε διάρκεια και σε ύφος!
Μέσα στον εξ ορισμού ξένο χώρο ενός δωματίου ξενοδοχείου ο κεντρικός ήρωας εγκλωβίζεται για μία νύχτα δίνοντας μία κλιμακούμενη μάχη με φαινόμενα που ξεφεύγουν όλο και περισσότερο από τη λογική και που κάνουν το χώρο να στενεύει γύρω του ασφυκτικά. Αυτού του είδους η ασφυξία όμως δεν μεταγγίζεται πάντοτε με την ίδια ένταση προς τη μεριά του θεατή. Υπάρχουν στιγμές όπου η θέαση περιορίζεται στην απλή παρατήρηση. Το ευτύχημα είναι πως η διάρκεια του «1408» (94 λεπτά) δεν είναι 'εχθρική' για το κοινό. Αρκετές όμως είναι και οι περιπτώσεις όπου ο φόβος υπερβαίνει τα όρια της οθόνης χωρίς την αναγκαστική χρήση του εύκολου ξαφνιάσματος. Από τις κορυφαίες σκηνές - αν όχι η καλύτερη - είναι εκείνη όπου ο πρωταγωνιστής ζητά βοήθεια από το απέναντι διαμέρισμα, παραπέμποντας ανοικτά και επιτυχημένα στο «The Tenant» του Roman Polanski. Γενικότερα όμως το «1408» προτιμά να υποβάλλει - έστω κι αν δεν το κατορθώνει πάντα - να μπερδεύει και να στριμώχνει ήρωα και θεατή, διαπλέκοντας λογική, φαντασία, αλήθεια και ψέμα.
Η λύση στο φινάλε μπορεί να μην ενθουσιάσει καθολικά, όμως ούτως ή άλλως μία ταινία με θέμα στοιχειωμένους τόπους, φαντάσματα και μεταφυσικά φαινόμενα απαντά πάντοτε σε φόβους προσωπικούς, οπότε και το αποτέλεσμα κρίνεται συνήθως έντονα υποκειμενικά. Η αξιοπρεπής ερμηνεία του μοναχικού Cusack χαρακτηρίζεται από μία θεατρική προσέγγιση, δίχως να χάνει όμως τα κινηματογραφικά μέτρα του ρόλου. Τέλος, παρά το γεγονός ότι το «1408» μας φιλοξένησε στο στοιχειωμένο κόσμο του μέσα στον αντικινηματογραφικό ελληνικό Αύγουστο, αξίζει να μη διαφύγει της προσοχής όσων πιστών έχουν απομείνει σε απόσταση βολής από κάποιο ενημερωμένο σινεμά.
